زخم‌هایی که بعد از انجام جراحی‌های مختلف روی پوست باقی می‌مانند، معمولا برای افراد آزاردهنده و ناخوشایند است. در این مطلب به بهبود جای زخم با روش‌های مختلف می‌پردازیم.
در گذشته درباره رفع جای زخم و جای بخیه صحبت کردیم. امروز قصد داریم تا روش‌های دیگری را برای بهبود جای زخم معرفی کنیم.
روش سایش پوست یکی از روش‌های رفع جای زخم است. اگر جوشگاه اولیه سطحی باشد، یک بار سایش کافی است اما در مواردی که ضایعات عمیق و وسیع هستند، لازم است این عمل چندین بار تکرار شود. سایش پوست بیشترین تأثیر درمانی را در پوست صورت دارد و در نواحی دیگر بدن احتمال کندی ترمیم، بر جای ماندن قرمزی یا حتی جوشگاه بعد از عمل بیشتر است.
یکی دیگر از روش‌های بهبود جای زخم روش پیوند پوست است. در این روش به کمک یک وسیله ظریف و مدور، پوست از قسمت جوشگاه برداشته می‌شود و پوست سالم (برداشته شده از پوست پشت گوش) جایگزین آن شده، سپس محل پانسمان می‌شود. ۵ تا ۷ روز بعد از عمل هم ضایعه جوش می‌خورد.
البته در محل پیوند نیز جوشگاهی باقی می‌ماند که از جوشگاه قبلی کمتر مشخص است. منجمد کردن لایه‌های فوقانی پوست هم گاهی حجم جوشگاه را کاهش می‌دهد. این روش به‌طور عمده در درمان جوشگاه‌های برجسته شانه و پشت، ناشی از جوش غرور جوانی به کار می‌رود.
بهبود جای زخم و اسکارها به کمک لایه‌برداری نیز انجام می‌شود. در این روش به کمک یک ماده شیمیایی لایه سطحی پوست برداشته می‌شود تا صاف‌تر به نظر برسد و یکنواخت شود.
لایه‌برداری بیشتر در پوست صورت استفاده می‌شود و در جوشگاه‌های سطحی مفیدتر است. همچنین در درمان جوشگاه‌های فرورفته آکنه و جوشگاه آبله‌مرغان نتایج خوبی همراه دارد. در درمان آسیب دیدگی‌های پوستی ناشی از نور آفتاب و تغییرات رنگی پوست هم اغلب از لایه‌برداری شیمیایی استفاده می‌شود.
استفاده از کرم‌های ترمیم‌کننده زخم و همچنین جلوگیری از ایجاد عفونت و باز شدن زخم می‌تواند احتمال ایجاد گوشت اضافه را کاهش دهد. مصرف این کرم‌ها باید در هفته دوم به محض کشیده شدن بخیه شروع شود و بین چهار تا شش هفته ادامه یابد. توجه داشته باشید اگر قرمزی جای جراحی بیشتر از چند هفته باقی بماند باید حتما به پزشک مراجعه شود تا بتواند از ایجاد برجستگی و گوشت اضافه جلوگیری کرد.