تاریخچه بازسازی پوست صورت را می‌توان در مصر باستان و استفاده از ماسک‌های خراش دهنده(ابریشن) دارای پودر مرمر پیدا کرد. در این روش سوزن زیرجلدی از طریق ایجاد سوراخی مجاور اسکار، زیر فرورفتگی اسکار یا چروک، فرو برده میشود. عمل آزاد کردن پوست از چسبندگی به بافت‌های عمیق، موجب بالا آمدن پوست و ایجاد زخمی کنترل شده میشود، که در نهایت فرایند بهبود زخم آغاز شده و با تشکیل بافت همبند فرورفتگی اسکار بهبود می‌یابد.
سال‌ها بعد گام مهم بعدی در این باب برداشته شد و با رنگدانه همرنگ پوست، نسبت به ترمیم اسکار هیپوکروم صورت اقدام شد. پس از یک تا دو سال، آن‌ها متوجه شدند با اینکه رنگدانه مصنوعی کاملا محو شده بود، جای آن ملانین طبیعی جایگزین شده و همچنین بافت، ظاهر و رنگ اسکار بسیار بهبود یافته بود. این فکر که تریپاناسیون (سوراخ کردن) اسکارها به روش tattoing مسئول بهتر شدن و رنگدانه سازی مجدد اسکار است، را ایجاد کرد . و آن‌ها به این نتیجه رسیدند که نیدلینگ اسکار به تنهایی موجب شکستن ساختار کلاژن و تجدید و تحریک ملانین سازی میشود.
میکرونیدلینگ(Percutaneous Collagen Induction Therapy) که به درمان تحریک کلاژن سازی یا PCI هم معروف است، نوعی روش تحریک مکانیکال جهت ترمیم آسیب‌های ساختاری پوست است که منجر به بازسازی بافت آسیب دیده و تغییر یافته میشود. هدف این درمان، بهبود ظاهر و عملکرد پوست است.
طی فرایند میکرونیدلینگ، با استفاده از سوزن‌های بسیار ریز، میلیون‌ها میکروکانال در اپیدرم و درم ایجاد میشود. وارد کردن سوزن‌ها به داخل پوست، باعث افزایش انتشار فاکتورهای رشد از فیبروبلاست‌ها، پلاکت‌های خونی و بهبود عملکرد فاکتورهای رشد میشود که منجر به افزایش تولید کلاژن و الاستین میشود. و در نتیجه باعث افزایش ضخامت اپیدرم می‌گردند.
در این روش نفوذ سوزن به داخل پوست می‌بایست به حدی باشد که خونریزی‌های ظریف داخل پوستی ایجاد گردد. در میکرونیدلینگ اپیدرم سوراخ میشود اما تخریب نمیشود، بنابراین اپی تلیال در مدت زمان کوتاهی بازسازی شده و در نتیجه دوران نقاهت پس از درمان بسیار کوتاه خواهد بود.